در این مقاله به بررسی ویژگیهای سبکی یکی از آثار عبدالحسین زرین کوب پرداخته شده و اینکه ویژگی عمومی سبک نوشتاری کلیه آثار استاد، نثری هنری – تحقیقی است و در مجموع نثری منحصر بفرد. اما برخی خصوصیات دیگری در این اثر است، که تنها به دلیل قالب رمان گونه ای بودن آن و دیگر بحث «مخاطبان عادی» کتاب، سبب گشته اثر یاد شده، به عللی که ذیلا در این مقاله طرح و بررسی شده است، از دیگر آثار استاد ممتاز گشته و بدین وسیله اثر را نزد تمام طبقات مختلف خوانندگان اعم از «افراد عادی» و غیر آن بویژه استادان ادب فارسی و دانشگاهیان مقبول واقع گردانیده و با اقبال چشمگیری مواجه گشته است.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

سرریزهای پله ای در مقایسه با انواع دیگر سرریزها با داشتن قابلیت هایی همچون استهلاک قابل ملاحظه انرژی، تطبیق سازه ای آن ها با تکنولوژی (RCC Dam) و هوادهی خود به خودی جریان، گزینه مناسب و اقتصادی برای سدهای بلند محسوب می شوند. در دهه های اخیر تحقیقات زیادی بر روی رژیم های مختلف جریان عبوری، نحوه استهلاک انرژی و تأثیر شکل هندسی پله ها بر روی آن به انجام رسیده است. در این تحقیق به بررسی عددی مشخصه های هیدرولیکی جریان در رژیم غیر ریزشی سرریز پله ای موردمطالعه و مقایسه کمی و کیفی آن ها با جریان در شوت نظیر بدون پله پرداخته شده است. با تهیه مدل های عددی از سرریز به کمک نرم افزار FLUENT و به کارگیری مدل توربولانسی k-e RNG و روش چندفازی MIXTURE به تحلیل هیدرولیکی مقایسه ای جریان اقدام نموده و به منظور صحت سنجی عملکرد مدل عددی از داده های آزمایشگاهی مدل فیزیکی سرریز سد ژاوه استفاده شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که به دلیل وجود پله ها در طول شوت سرریز، با کاهش قابل ملاحظه طول لایه مرزی و امکان ورود هرچه زودتر هوا از سطح آزاد جریان سرریز و بالا بودن اندیس کاویتاسیون در کل طول سرریز از حد بحرانی، ریسک وقوع کاویتاسیون و در نتیجه تخریب ناشی از آن در سرریز پله ای مورد مطالعه مطرح نمی باشد در مقابل در سرریز شوت نظیر بدون پله احتمال وقوع پدیده کاویتاسیون و خوردگی سطح سرریز ناشی از آن در محدوده 56 متری از تاج سرریز به طرف پایین دست بسیار بالاست. به ازای دبی طراحی سرریز،اختلاف استهلاک انرژی بر روی سرریز پله ای و شوت نظیر بدون پله 46% می باشد.

سرریزهای پله ای از جمله سازه های هیدرولیکی هستند که به جهت ظرفیت بالای آب در استهلاک انرژی جریان، مورد توجه طراحان می باشند. مکانیسم جریان از روی چنین سازه هایی پیچیده بوده و تحقیقات زیادی در خصوص شناخت آن در سطح دنیا در حال انجام است. در این تحقیق ابتدا روش جدید طراحی سرریزهای پله ای مورد بررسی قرار گرفته و سپس بر اساس آن، تجزیه و تحلیل هایی در مورد اثر تعداد پله ها انجام شد. نتایج نشان می دهند که اثر تعداد پله بر استهلاک انرژی مبرهن است. بر اساس نتایج این تحقیق برای تعیین تعداد بهینه پله ها نمودارهایی ارایه گردید. تاثیر افزایش تعداد پله در افزایش استهلاک انرژی تا یک حدی مثبت است و سپس روند کاهشی را نشان می دهد. به طوری که به ازای هر دبی و شیب مشخص، می توان یک تعداد پله تعیین کرد که میزان استهلاک انرژی جریان در حداکثر مقدار خود باشد (تعداد بهینه پله). همچنین با کاهش دبی طرح، تعداد پله های بهینه نیز افزایش نشان می دهد. در هر حال کار در این زمینه پویا بوده و می توان در انتظار تغییرات در معیارهای طراحی آینده بود و انتظار می رود طراحان سرریزهای پله ای از نتایج تحقیقات در تعیین عوامل طراحی استفاده نمایند.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از طراحی آزمون پله بیشینه با نام آزمون پله تربیت مدرس (TMST) با تنظیم ارتفاع پله بر اساس زاویه 90 درجه زانو برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) و ارایه فرمول محاسباتی آن. 30 دانشجوی دختر کارشناسی تربیت بدنی با میانگین سن 23.6±0.38 سال، قد 164.63±1.26 سانتی متر، توده بدن 60.97±1.84 کیلو گرم، و درصد چربی بدن 26.18±0.87 درصد آزمودنی های پژوهش حاضر را تشکیل می دادند. آزمون های TMST و چرخ کارسنج با تجزیه و تحلیل نفس به نفس گازهای تنفسی از آزمودنی ها گرفته شد. میانگین VO2max آزمون های چرخ کارسنج 29.39±0.93 و آزمون 32.8±1.13 TMST اندازه گیری شد. با استفاده از رگرسیون خطی فرمول برآورد VO2max در آزمون TMST به دست آمد (R2=0.98 و SEE=4.39 ml/kg/min):(وزن) 0.18 – (ضربان قلب پایانی) 0.1 + (ضرب آهنگ پله زدن پایانی) 0.71= VO2max (ml/kg/min) یافته های پژوهش تفاوت معناداری را بین زمان رسیدن به VO2max و زمان کل دو آزمون نشان نداد (p>0.05). همچنین، همبستگی مثبت و معنا داری بین VO2max (R2=0.53، p≤0.01)، ضربان قلب بیشینه، و معادل تهویه ای اکسیژن در آزمون های TMST و چرخ کارسنج به دست آمد (p≤0.01). بین شاخص های میزان تلاش ادراک شده و نسبت تبادل تنفسی دو آزمون همبستگی معنا داری دیده نشد (p>0.05). به طور کلی، آزمون TMST آزمونی ساده است که با تجهیزات اندک VO2max را با دقت بالا برآورد می کند.

تمایز اساسی بین شناورهای دریایی سرشی و شناورهای متداول جابجایی و شبه جابجایی، بهره گیری از نسبت نیروی هیدرودینامیکی علاوه بر نیروی بویانسی است. میدان فشار هیدرودینامیکی ایجاد شده در کف این شناورها باعث کاهش ارتفاع آبخور شناور و درنتیجه کاهش نیروی مقاومت در آنها می شود. کاهش مقاومت هیدرودینامیکی، دست یابی به سرعت های بالاتر به ازای توان پیشبرنده معین را فراهم می-نماید. یکی از روش های افزایش کارایی سطوح هیدرودینامیکی کف بدنه در شناورهای دریایی سرشی استفاده از پله های عرضی در محل مناسبی از کف بدنه می باشد. طراحی صحیح موقعیت و ارتفاع پله های عرضی متناسب با موقعیت مرکز جرم، شرایط بارگذاری و سرعت، امری مهم و حساس می باشد. این پله ها در صورت عدم تطابق با شرایط فوق الذکر می توانند اثرات نامطلوبی بر هیدرودینامیک شناور نیز داشته باشند. در این تحقیق، به کمک دینامیک سیالات عددی میدان و الگوی جریان روی یک شناور تندرو تک پله ای و دو پله ای در دوحالت شرایط صحیح کاربری و شرایط بارگذاری نامناسب تحلیل شده است. برای بررسی توزیع دو فاز آب و هوا و مدل سازی اثر سطح آزاد از روش نسبت حجم (VOF) استفاده شده است. این شبیه سازی ها برای مدل یک شناور واقعی بنام «کوگار» در دو حالت تک پله ای و با دو پله عرضی انجام گرفته است. برای اطمینان از صحت شبیه سازی ها، بررسی استقلال از شبکه و همچنین معتبرسازی نتایج با مدل آزمایشگاهی انجام گرفته است. تاکید این مقاله بر بررسی وضعیت هواگیری مناسب پشت پله های عرضی برای شناورهای سرشی با تک پله عرضی و دو پله ای می باشد. نتایج نشان می دهند که حساسیت رفتار هیدرودینامیکی شناورهای تندرو پله دار به بارگذاری، سرعت و زاویه تریم بسیار بیشتر از شناورهای بدون پله می باشد.

سرریز پله ای توریسنگی، سازه محیط زیست پسند و هیدرولیکی ساده ای است که جهت استهلاک انرژی جریان در سدهای مختلف و یا جهت کنترل فرسایش پایین دست سازه های مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. در این تحقیق با استفاده از روش آزمایشگاهی و مدل فیزیکی، مولفه های مختلفی که بر روی افت انرژی جریان عبوری از روی سرریزهای پله ای توریسنگی (گابیونی) موثر میباشند، مطالعه و با تحقیقات دیگر دانشمندان نیز مقایسات لازم صورت گرفته شده است. جریان عبوری از سرریز توری-سنگی هم به صورت درونگذر و هم به صورت روگذر (هر دو به طور همزمان) صورت گرفت و مقدار انرژی تلف شده در طول سازه بر اساس رابطه انرژی محاسبه گردید. در این تحقیق از ذرات کاملا یکنواخت با سه قطر متوسط (d50) 10، 25 و 40 میلی متر استفاده شده است. ارتفاع و عرض مدل های فیزیکی ساخته شده از سرریز پلکانی توریسنگی ثابت و به ترتیب 60 و 40 سانتیمتر، با پله های 3، 6 و 12 تایی و ارتفاع پله ها 5، 10 و 20 سانتی متری و شیب سرریزها 1: 1، 1: 2 و 1: 3 (2و3 افقی، 1 قائم) می باشد. نتایج نشان داد که در سرریزهای پله ای توریسنگی شیب نمای پایین دست سرریز تاثیر ناچیزی بر افت انرژی جریان دارد. هم چنین با بیشتر شدن تعداد پله های سازه (برای h/l ثابت) افت انرژی کاهش مییابد. قطر متوسط ذرات 10 میلیمتر به ازای و قطر متوسط ذرات 40 میلیمتر به ازای دارای بیشترین افت انرژی نسبی میباشند.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

با بررسی تحقیقات انجام شده در زمینه شناورهای تندروی پله دار، تقریباً هیچ تحقیقی که به بررسی سطوح مثلثی خیس که در اثر پرش آب از روی پله در این گونه شناورها ایجاد شده و می تواند تاثیر مستقیمی در طراحی پله داشته باشد انجام نشده است. محاسبه مساحت این مثلث های خیس شده می تواند به طراح در راستای رفع ناپایداری طولی دینامیکی (پورپویزینگ) که یکی از مسائل بسیار مهم در طراحی شناورهای تندرو پله دار است کمک کند. در این راستا آزمایشات تجربی بر روی مدل فریدزما، در سه زاویه ددرایز مختلف و همچنین در سرعت ها و پارامترهای مختلف هندسی پله (ارتفاع ها و مکان های مختلف پله) انجام گرفته است. هدف از انجام این پژوهش دستیابی به فرمول های تحلیلی و محاسباتی جهت محاسبه ی این سطوح خیس بر اساس پارامترهای هندسی بدنه، پارامترهای هندسی پله و سایر پارامترهای هیدرودینامیکی که در خلال تست ها اندازه گیری می شوند، ازجمله طول خیس شده ی کیل و چاین، تریم دینامیکی، میزان پرش آب از روی پله می باشد. این روابط می تواند نقش بسیار مهمی در طراحی پله در شناورهای پله دار داشته باشد.